W artykule ukazano pewne stałe tendencje stosunku czeskich elity politycznych do Śląska. Jedną z nich było dbanie o integralność Korony Czeskiej, zwłaszcza w dobie niemal trwałej nieobecności królów w państwie po 1490 roku. Czescy magnaci mieli jednak w polu widzenia także własny interes, a Śląsk był dla nich głównie obszarem spekulacji majątkowych. Instrumentalnie też traktowali śląskich książąt, z jednej strony starając się ograniczać ich pozycję, z drugiej – szukając ich wsparcia w realizacji swoich partykularnych celów (np. matrymonialnych). Nie byli jednak w stanie zdominować życia politycznego Śląska w takim stopniu, jak w przypadku Moraw czy Łużyc. Ważnym elementem „protokołu rozbieżności” pozostawała też odmienna nad Wełtawą i nad Odrą interpretacja sposobu kreowania monarchy (elekcyjnej czy dziedzicznej). Dała ona o sobie znać w latach 1526-1527. Czeska elekcja Ferdynanda I była ostatnią, która – dokonana bez udziału Ślązaków – budziła nad Odrą wyraźne kontrowersje. Ferdynand umiał wszakże doskonale wykorzystać swoją pozycję ponad stanami i ponad krajami koronnymi.